Este blog non publicará comentarios contra a dignidade das persoas ou do seu traballo.

Biblioteca "Fiz Vergara Vilariño"

viernes, 21 de octubre de 2011

Contos que meten medo!



Achégase a noite do medo, así que dende a biblioteca propoñemosvos un concurso de redacción na que faledes dos contos que máis medo vos meteron no corpo. Como exemplo tedes a da bibliotecaria traumatizada por Hansel e Gretel.
Entregádeos na biblioteca ou mandadeos ao noso correo antes do 28 de outubro. Haberá un premio por clase. Non o deixedes pasar.

15 comentarios:

Andrés Dono - 1º A dijo...

LOS MUNDOS DE CORALINE

Esta historia va de una niña que se muda de casa con su familia
y se va a un lugar muy extraño. Allí las personas eran muy raras.
Cuando ya estaban instalados en casa, Coraline vio una puerta en el salón de su casa. Había una llave en la cerradura pero no se podía abrir. Cuando la abrió estaba llena de telarañas. Entró y pasó al otro lado, donde estaban su madre y su padre, solo que sus ojos eran de botones. Entonces quisieron ponerle botones en los ojos a Coraline. Al oír eso Coraline se escapó por el pasadizo y nunca más volvió a entrar a su otra casa.
Esta historia mete mucho miedo, sobre todo cuando le van coser los ojos.

María González Jaramillo dijo...

Esta historia está muy bien.
Callejón Maldito
Mi mejor amiga y yo fuimos a pasar la noche antes de un examen a repasar a casa de unas amigas, pero por el camino un número desconocido nos manda un mensaje al móvil para darnos otra dirección y como nos quedaba cerca esa dirección fuimos. Al llegar, vimos a un chico alto, con pelo oscuro y cubierto con una misteriosa gabardina negra. Nos hizo una señal para que le siguiéramos e, intrigadas, le hicimos caso.
Así nos condujo hacia un oscuro callejón en el que nos invadió un
extraño frió ya que esa noche no hacia ningún frió. Además se
escuchaban gritos ahogados.¡Aunque allí solo estábamos nosotras y el extraño hombre!. De pronto, la cara del chico se transformó por completo. En posos segundos había pasado de ser una persona normal a un horripilante monstruo con enormes colmillos. Aunque queríamos movernos, nuestros cuerpos no nos obedecían, y vimos como iba acercándose a nosotras, lentamente.
Cuando faltaba un paso para poder tocarnos, nos dijo con una voz llegada del más allá y muy baja y pronuncio estas palabras:
“Debéis sufrir, morir y vigilar este callejón maldito durante roda vuestra vida. A menos que, como yo, encontréis a otro mortal a quien pasarle el testigo” Nosotras intentamos salir pero no podíamos porque estábamos en el callejón atrapadas. Mi amiga lo despista y logró escapar pero a mí me toco peor suerte ya que saco un hacha y me cortó la cabeza. Ahora soy yo el monstruo que vigila el callejón y la cobarde de mi amiga no ha vuelto a pasar nunca más ¡cobarde! Queréis vosotros / as venir a visitarme?

A bibliotecaria traumatizada dijo...

Hänsel e Gretel e a casiña de chocolate
A min un conto que sempre me pareceu espeluznante foi o dos irmáns Hansel e Gretel, uns nenos cuns nomes bastante raros. Para empezar, estaban nun tempo de crise e a súa familia estábao pasando moi mal. Os pobres nenos nin sequera tiñan nai, senón unha malvada madrasta obsesionada por abandoalos, cousa que consegue no seu segundo intento.
A continuación, as criaturas atopan o paraíso: unha doce casiña de chocolate na que vive unha malvada bruxa que pecha ao neno nunha gaiola e obriga á nena a facer as labores da casa ao máis puro estilo escravista.
Por se iso fora pouco, ceba ao rapaz coma se dun porco se tratara. Menos mal que el era moi listiño e como a bruxa estaba medio cega ensináballe un oso de polo como mostra do fraquiño que estaba.
Tras un forcexo, a bruxa remata ardendo no seu propio forno que acaba funcionando como incineradora. Menos mal que os nenos foxen e chegan á súa casa, onde vive o seu pai sen a madrasta que en paz descanse.
E digo eu, non son demasiadas desgrazas para uns pobriños orfos de nai? Menos mal que acaba ben, pero ata entón este conto infantil é un auténtico pesadelo.

Aroa López Armesto - 1º B dijo...

Dentro del jarrón
Daniela y Agustín esperaban sentados en el sofá de su casa. Una llovizna mansa y gris empañaba los vidrios de la ventana; y algunas gotas se deslizaran suavemente por su
superficie, al igual que las lágrimas que corrían por las mejillas de Daniela.
Tocaron el timbre y los dos se levantaron, era el hombre de la funeraria.
Como quien carga a un bebé, Daniela cargó al jarrón que contenía las cenizas de su padre, depositándolo luego, con extremo cuidado, sobre una repisa.
Agustín posó sus manos en los hombros de su esposa, ella levantó la mirada hacia el rostro de su marido.
- Ahora tu padre está descansando en paz - dijo Agustín.
- Sí, ahora me siento más aliviada.
Durante la cena comieron poco, no había ánimo. Se acostaron temprano. Fuera seguía
la llovizna triste, y se escuchaba el constante goteo del agua que caía desde el techo.
Ninguno dormía, desde la tarde sentían algo extraño, algo diferente al sentimiento de pérdida que los embargaba; pero no sabían bien que era.
De pronto escucharon una voz, dentro de la casa. Parecía que alguien rezongaba como
si estuviera molesto, aunque no entendían ni una palabra. Antes de que pudieran reaccionar, las puertas interiores comenzaron a abrirse y cerrarse solas con rapidez.
Cuando salieron del cuarto, Daniela abrazó a Agustín, a la vez que gritó de terror.
La aspiradora se paseaba por la sala como si alguien la moviera, las sillas se hamacaban, y un espectro borroso, amorfo, levitaba cerca del techo.
Daniela se desmayó, Agustín la cargó en brazos y salió de la casa.
Cuando ella recuperó la conciencia estaba dentro del auto, en el patio, su esposo estaba a
su lado. Permanecieron en el auto el resto de la noche. Por más que lo pensaron no
entendían porque les estaba pasando aquello, se negaban a creer que era el fantasma del
padre de Daniela; durante toda su vida fue un hombre bueno, y los quería a los dos.
Había amanecido y aún no se atrevían a entrar a la casa, aunque ya no se escuchaban ruidos.
Se sorprendieron cuando vieron llegar al hombre de la funeraria cargando un nuevo jarrón.
Después de disculparse varias veces, el hombre les informó que la funeraria se había
equivocado de jarrón; lo que estaba en la repisa no eran las cenizas de su padre.
Ellos se pusieron muy nerviosos, pues descubrieron que lo que contenía el primer jarrón era... ¡un fantasma!

Juan Camilo Cerón Pérez - 1º A dijo...

LA ESTATUA DE LA MUERTE


Cuenta la leyenda de un poblado que está en Estados Unidos cerca del Gran Cañón, que cada persona que pasa por allí siempre ve una estatua preciosa y gigante pero al acercarse a esa estatua empiezan a aparecer cuerpos de personas alrededor de ella y las personas que lo veían salían corriendo pero de repente salen unas cosas extrañas parecidas a humanos pero no lo son, son cosas deformes y cubiertas de sangre y carne por todos lados. Cuando los miras a los ojos te recorre un terrible miedo por todos lados y te quedas paralizado asta que te cogen por detrás y te tiran al suelo y se te tiraban encima todos y te empezaban a morder arañándote y sacándote las entrañas mientras seguías vivo.

Iago Fernández Domínguez - 1º A dijo...

UNHA DESGRAZA NO BOSQUE :
Había unha vez unha familia que se foi de vacacións a un bosque. Os que vivían máis preto do bosque dicían que un día dous leñadores entraron alí a cortar unhas árbores,e non se lles volveu a ver nunca xamás .
Pero esta familia axena a esta desgraza foise xusto alí ,a pasarse uns días. A familia estaba formada por Marta a nai; Gustavo o pai; Manuel o fillo, e Xoana a outra filla.
Manuel que era moi observador, adentrouse no bosque a buscar esquíos porque lle gustaban moito. Pasadas unhas horas como Manuel non cegaba, Gustavo foino buscar,pero non o encontrou.
O pai gritou-Manueeeeeeeeel!
Gustavo todo estremecido chegou á cabana onde lle dixo a súa familia que non o encontrara. Intentaron chamar por teléfono pero non comunicaba .Así que se rendiron.
Ao día seguinte bucaron por todo o bosque ,cando de súpeto Xoana dixo:
-Pa,pa,pa,pa,papá-
-Que pasa filla?-lle contestou o seu pai .
-Hai un monstruo,que ten a Manuel!,e que lle arrincou un brazo e unha perna.
-Non digas tonterías ,filla , que estamos a buscar a o teu irmán perdido-dicía cando se viña acercando a Xoana .
Era verdade , a Manuel faltáballe metade do corpo. Cando o seu pai se deu conta xa era demasiado tarde porque o pequeno xa estaba morto e se desangrara. Botouse no chan a chorar ao igual que a súa muller e a súa filla .
Chegaron de novo a cabana,e prometéron matar ao monstruo para vengar á morte do seu fillo , e así o fixeron.
Colleron as cortiñas transparentes da cabana atáronas a unhas árbores, despois colleron un trozo de carne que tiñan no conxelador e puxéronllo detrás das cortiñas para que cando pasara ,que caera e logo Xoana que era moi hábil coas mans tiraríalle 50 coitelos ben afiados dende unha árbore .Pasadas unhas horas o monstruo que pasaba por alí olisqueou a carne e foi correndo onda ela, tropezou coa cortiña e Xoana tirolle os coitelos que lle atravesaron a pel matándoo,e dándolle a venganza á familia que días despois foi rescatada polos gardas forestais.

Anyi Juliana Bahamon Almanza 1º A dijo...

EL PUEBLO CON UN ÁNIMA
En un pueblo con pocos habitantes ,vivía un señor llamado Germán ,era una noche fría. Aquel señor se acostaba a dormir temprano para el otro día irse a trabajar. El señor se levantó a la 4 de la mañana para irse a trabajar cuando de pronto ve a una mujer con cabello largo con una bata blanca. El hombre preocupado siguió a aquella mujer duraron un largo camino, cuando el hombre ve que aquella mujer desaparece de repente ve que es un alma en pena, pero Germán se asustó mucho se dio la vuelta y ve que la mujer la tenia por detrás y empieza a llorar diciendo ¡DONDE ESTA MIS HIJOS! Entonces aquel hombre corrió y corrió durante varios quilómetros y se encontró en el monte una casa el por curiosidad entro y vio a un señor ya mayor Germán le pregunto que como se llamaba y el le contestó que se llamaba Jorge .El hombre le contó a Jorge lo que le había sucedido Jorge le dijo que el se sabia la historia de aquel alma en pena .
...Jorge empezó a contarle la historia a Germán...hace mucho tiempo vivía al lado de un rió una familia , un día la señora desesperada mató a sus hijos y a su marido a sus hijos los ahogó y a su marido le dio una apuñalada ;ella al verse en esa situación se ahorcó. Desde entonces pasa por todos los pueblos llorando a sus dos hijos entonces el señor Germán impresionado le dio las gracias a Jorge por haberle contado la historia desde entonces le llaman a aquella mujer la llorona y esto fue una leyenda en aquel pueblo.

Nerea Tourón Castro – 1º A dijo...

Pesadilla en Elm Street
Tina es una adolescente que tiene una pesadilla en la que un hombre con cuchillas en la mano, la persigue, hasta que la atrapa y… ella se despierta del sueño gritando!! Se da cuenta de que su amiga Nancy tuvo la misma pesadilla. Nancy, Tina y su novio tienen una fiesta para olvidar las pesadillas. Cuando se van a la cama, Tina vuelve a tener la misma pesadilla. Su novio despierta de repente y ve como unas cuchillas invisibles cortan a Tina. Cuando llegan todos, Tina ya está muerta. La policía da por echo que su novio es el asesino, porque esa noche para hacer la fiesta subiera por la ventana, así que lo arrestan. Ya en la escuela, Nancy se duerme y vuelve a tener otra pesadilla, en la que aparece Tina en una bolsa para cadáveres. Nancy sale del aula, baja por unas escaleras y llega a un cuarto de calderas; es perseguida por el hombre que atacó a Tina. Al verse acorralada se quema expresamente con un tubo caliente, lo que la hace despertar. Sin embargo, del sueño se trae la quemadura en el brazo. Nancy habla con el novio de Tina y el le cuenta lo que pasó, ella le cree y piensa que es un asesino en serie que quería matar a tina y ahora lo quiere hacer con sus amigos. Cuando Nancy llega a casa, se mete en la bañera, y una mano llena de cuchillas sale del agua, pero su madre le grita y ella despierta, consigue escapar de esa mano asesina. Mas tarde ella tiene un sueño en la que el asesino la persigue, pero se despierta, va corriendo a la cárcel a ver al novio de Tina, pero su sabana se convirtió en una cuerda y lo ahogó. Cuando Nancy llega, todos piensan que se suicidó, pero Nancy sabe lo que pasó. Tina vuelve a tener otro sueño, y esta vez logra ver el sombrero del asesino. Ella interroga a su madre, esta dice que el dueño del sombrero es alguien apodado `` Freddy ´´, este es un asesino en serie que mató a mas de 20 niños y adolescentes. Pero logró salir de la cárcel. Pero los padres de esos niños quemaron a Freddy, que este prometió vengarse de ellos. El asesino mata al novio de Nancy, y ella se da cuenta de que será la siguiente. Nancy comienza a poner trampas al asesino, y avisa a su padre de todo y hacen un plan. Cuando Nancy se duerme, vuelve a tener un sueño con el asesino, se despierta, pero se da cuenta de que esta vez el asesino esta con ella en la cama, se levanta corriendo, cuando se ve acorralada, dice que ella no morirá, porque el no es real. De repente una luz cegadora la aturde y ve que el asesino se ha destruido .

Iago Fernández López - 1º A dijo...

A MORTE FAI PRESENZA
Nu nunha fria noite de inverno un explorador chamado Cristian e a sua muller linda oiron que alguen chamaba a porta ao abrila na lugubre noite so se vian os farois acesos no chan Cristian encontrouunha carta que dicia se un gran tesouro queres encontrar ao templo azteca perdido iras .
O explorador con ansias de encontrar ese tesouro comprou uns billetes de avion a Peru.
No aeroporto antes de enbarcar un rapaz correndo dixolles:
-Se subides aese avion morreredes.
Os exploradores tomarono por louco e non lle fixeron caso.
No medio do traxecto dercataronse de que eran os unicos que viaxaban no avion en oiron un extraño ruido parecia un motor parandose e en efecto os dous motores extalaron o avion empezou a caer empicado non sabian que facer enton asumiron a sua morte nese intre a porta abriuse porela entrou un home e dixolles:
- Vide conmigo e salvareibos.
Os exploradores fixeronlle caso pero non estaban moi seguros de confiar nel, de golpe o rapaz empezou a voar e os exploradores caeron ao vacio , o rapaz conbertiuse nun estraño ser cunha capa negra e dixolles:
-A vosa hora chegou morreredes pero antes teredes que sufrir.
Os dous exploradores quedaron sen pel mentres se desangraban ianse lamentado de non haberlle feito caso ao rapaz que os abisara do perigo.
A si dous exploradores perderon a sua vida por culpa de non crer nos demais.

Pedro Fernández López - 1º A dijo...

Estábamos un día mi primo, mi hermano, mi tío, y yo.
Mi tío nos dijo que fueramos a recoger castañas al bosque. Cuando ya era de noche mi tío nos dijo que nos íbamos pero no le oímos y seguimos jugando pero se escapó. Cuando nos dimos cuenta estábamos solos.
Nos asustamos y vimos un jabalí pero se escapó empezamos a saltar paredes hasta que mi primo vio la carretera y conseguimos llegar a casa sanos y salvos donde nos estaban esperando para cenar.

José Luis Arias López - 1º A dijo...

O Instituto Embruxado
Isto ocorreu o día 31-10-51 , cando unha manada de pequenos e a súa titora de Proa foron a unha acampada no instituto , mentres no piso da riba oiron
-Ajajajajajarajajajaja teño a miña curuxa e eu chámome Catuxa e son unha bruxa e odio a todas as maruxas-
Todos correron ata á cafetería e cerraron as portas cos mesas e as cadeiras.
Duas horas despois ...
Todos tán durmidos cando Nicolás o chaval máis cobarde despertouse chamou a o seu mellor amigo:-Luis-
Os dous saíron da cafeteria cando de súpeto unha gárgola levounos ata un corredor oscuro.
A profesora de Proa foi buscar a Nico e Luis cando outra gárgola levouna onde Nico e Luis .
As gargolas foron a cafeteria e comeronse a todos menos a 3:Manu,Jose e Jesu.
Manu,jose e jesu foron desatar a Eva ,Luis e Nico.
Foron a entrada pra irse pero unha bruxa raptou a Jesu e Eva foi salvalo pero non deu a bruxa matou a Jesu.
Eva saiu do instituto .
Minutos mais tarde o instituto fundiuse na terra e agora e un campamendo subterraneo.
Fin.

Angelo Dipré - 1º A dijo...

NOCHE ATERRADORA

Fue una noche que veníamos de Lugo mi madre, mi hermana, mi hermano y mi padre veníamos de una fiesta en casa de mi tia. Como era fiesta mi padre bebió algo de alcohol y tenia miedo de que lo pararan los guardias y le hicieran la prueba de alcohol y diera positivo. Por eso se metió por una carretera que pasaba por el medio de un monte y de pronto vemos 6 coches que se nos cruzan en medio de la carretera bajaron de cada coche 5 hombres y nos dijeron que bajáramos del coche. Bajamos los 4 y nos preguntaron: sonrisa de payaso, corbata o violación? y no dijimos nada. De pronto agarran a mi padre y le cortan por debajo de la garganta a mi hermano. A mi madre y a mi hermana las violaron y a mi me cortaron en pedazos. Esa fue la peor noche de mi vida....

Cristian Expósito dijo...

Era unha noite escura de inverno , chovia e facia moito frio, a min mandaronme sacar a lixo , como era de plástico tiven que ir moi lexos.
Ao sair vin unha sombra e crein que era a miña pero logo fixeime ven nela e vin que tiña catro patas e empecei a correr asustado escaleiras abaixo, caindo cheguei abaixo tropecei , cain e logo oin un maullido e empecei a sospeitar , levanteime e empecei a correr.
Fun ata a basura e tirei a volsa de calquera maneira e empecei a correr , canto mais corria ,a sombra maisavanzaba e asusteime moito .
Xirei a esquina e encontreime nun callejon sin saida , a sombra acercabase, cando dobrou a esquina vin que era meu gato que debeu sair con migo, collino a o colo e leveino ata a casa, cando chegei preguntaronme qie me abia pasado conteillo e botamos todos a rir.
Cando fumos para a cama , vimos unha sombra extraña e aunque parezca increible, era o gato , todos nos asustaramos pero ao velo votamos a rir.

René Arias dijo...

As Cabazas Asesinas

Nun pequeno pobo da provincia de Lugo había horto todo cheo de cabazas nel había dous irmáns chamados Igor e Ari.Un día eses irmáns foron a aquel horto.botaron unha pócima na horta e de repente todas as cabazas convertironse en cabazas asasina.dentro de varios dias mentres a xente estaba aterrada decidiron chamar a un xoven espcialista en casos dese tipo.Ese explorador chamábase Mesut Ozil.
Cando chegou o pobo ,esperou a notie,cando as cabazas dormíam foi investigar e deuse conta de quenes foran os culpables.
Como él sa sabia onde estaba a súa guarida,foi hacia el pero alí estaba o seu guardián ,un can de dúas cabeza chamado Cristian;pero Mesut era moi listo ,distraeuno e ao final poido rescatar a Cristian.

Alex Taboada - 1º A dijo...

La peor noche de mi vida

Un día iba eu polo monte e encontrei un becerro morto pincheino cun pau e empezou a sangrar. Un pouco despois vin una manada de lobos que viñan hacia min e subin a un carballo dende ali tireille pedras cando se foron funme para a miña casa. Ao dia seguinte volveu aparecer, unha semana despois morrin.